درس اخلاق توسط (حجت الاسلام والمسلمین حسن پور )
ماه شعبان ورجب مقدمه میهمانی خداست.ماه رجب ماه یاد خدا ، ماه ذکر است.
انسان وظیفه ای جز قرب الهی ندارد. هر لحظه
غنیمت است این روزها غنیمت است.برای خود چله ی ذکر و استغفاربگیریم چله های مختلف
، مثلا یاد امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف ، چله ی سکوت ، چله ی استغفار ،
چله ی صلوات. یکی از اساتید مان می فرمود عمر خود را پر از چله قرار دهید.قلب وروح خود را تقویت کنید.
درکتب میرزا جواد آقای ملکی تبریزی کتاب مخصوصی است : مصباح الشریعه ،احادیث اخلاقی امام علی علیه السلام
نقش کلمه با توجه به اعراب می باشد حالت رفعی ونصبی وجری . قلب هم اعرابی دارد. یکی از مهم ترین اعضای بدن که نقش دریافت و پردازش امور بن را به عهده دارد قلب می باشد. ازین جهت که قلب دارای حالات گوناگونی می باشد قلب نام گرفته به معنی متحول و زیر رو شده. امام صادق علیه السلام حالات قلب انسان را در قالب حالات کلمه در زبان عربی که رفع و فتح و جر و وقف و سکون است بیان فرموده اند.
عن الصّادق علیه السّلام: إعراب القلوب على أربعة أنواع: رفع، و فتح، و خفض، و وقف. فرفع القلب فی ذکر اللّه تعالى، و فتح القلب فی الرضى عن اللّه تعالى، و خفض القلب فی الاشتغال بغیر اللّه تعالى، و وقف القلب فی الغفلة عن اللّه سبحانه و تعالى...
فعلامة الرفع ثلاثة أشیاء: وجود الموافقة، و فقد المخالفة، و دوام الشوق.
و علامة الفتح ثلاثة أشیاء: التوکّل علیه، و الصدق، و الیقین.
و علامة الخفض ثلاثة أشیاء: العجب، و الریاء، و الحرص.
و علامة الوقف ثلاثة أشیاء: زوال حلاوة الطّاعة، و مرارة المعصیة، و التباس علم الحلال بالحرام.(1)
امام صادق علیه السلام: اعراب و حالت قلبها چهار نوع می باشد.
1- بلند و برافراشته 2- باز و گشاده 3- فرو افتاده و تنزل کرده 4- ایستاده و متوقف.
بلندی و رفعت قلب در ذکر خداست و باز و گشاده بودن آن در راضی بودن از خداوند متعال و تنزل و سقوط آن در اشتغال به غیر خداوند و توقف قلب در غفلت از خداوند سبحان می باشد. آیا نمی بینی وقتی که بنده و عبد با عظمت و بزرگی و خلوص، یاد خداوند می کند همه حجاب هائی که قبلا بین او و خداوند وجود داشت مرتفع شده و برطرف می گردد.
و وقتی که قلب نسبت به حکم و قضای الهی سر تسلیم فرود می آورد به شرطی که از خداوند راضی باشد چگونه قلب او با سرور و راحت و روح گشاده می شود و او احساس انبساط خاطر و روحی می کند و وقتی که قلب شخص مشغول به امور و اسباب دنیوی (مانند حرص ، حسد،طمع) می شود چگونه آن شخص وقتی به یاد خداوند می افتد حالت شخصی را دارد که در حالت غفلت، سقوط نموده و دچار تاریکی درون شده بوده مانند خانه ی خرابی که هیچ آبادانی و یار و مونسی در آن نیست. و وقتی قلب از یاد خداوند غافل می شود حال او بر اثر این غفلت حال شخص متوقف و محروم و محجوب است به طوری که از وقتی که از نور با عظمت خداوند جدا شده قلب وی قسی و تاریک شده .
پس علامت رفعت و بلندی قلب سه چیز است: وجود موافقت و عدم مخالفت و دوام شوق (نسبت به مقدرات الهی)
و علامت گشایش قلب نیز سه چیز است: توکل بر خداوند و صدق و راستگوئی (در تمام حالات) و یقین
و علامت سقوط و تنزل قلب سه چیز است: عُجب و خودپسندی و ریا کاری و حرص ورزیدن
و علامت توقف قلب سه چیز است: زوال و برطرف شدن لذت و و شیرینی اطاعت از خداوند و برطرف شدن تلخی گناه و مشتبه شدن علم حلال با حرام (یعنی به علم خود در مورد حلال و حرام بودن اشیاء توجهی نمی کند).
رَبَّنا لا تُزِغْ قُلُوبَنا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنا وَ هَبْ لَنا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّاب
پروردگارا! دلهایمان را، بعد از آنکه ما را هدایت کردى، (از راه حق) منحرف مگردان! و از سوى خود، رحمتى بر ما ببخش، زیرا تو بخشندهاى! (آل عمران 8)
